Geçer

Eski yazdıklarıma bir baktım da...çok değildi zaten kolay oldu benim için.

Bitiremeyeceğimden korktuğum okul bitmiş.
Gençlik zamanındaki korkularımın bir çoğu gereksizmiş.
Eskiden daha çok kitap okurmuşum belli, kullandığım kelimeler tınısını yitirmiş, mono-ton artık sanki.
Kavuşmalar, ayrılıklar yaşamışım.
Dubai maceramı tamamlamışım.
Motosikletle Marmara Ege Akdeniz rüzgarını hissetmişim tenimde.
Askerliği bitirmişim. 
Ölümler olmuş, doğumlar olmuş.
Farklı insanlar, farklı hikayeler görmüşüm.
Aynalı babanın varlığından haberdar olmuşum.

Gün itibariyle de, hayatta gelip yaşayacağıma ihtimal vermediğim saudi macerası bitti.

Şu an düşünüyorum da insanın hamurundaki en büyük malzeme sanırım şu ikisi:
Alışabilmemiz ve Unutabilmemiz.

Geleceğe not tekrardan: 
1- Arada bir buraya yazmayı unutma.
2- Yazmayı kesinlikle unutacaksın, evet ama aklına gelip de buraya bakınca yazmaya çekinme.
3- Mümkün olduğunca kişisel yaz ki daha eğlenceli oluyor sonradan okuması:)
3- Sev
4- Korkma