hayatimizdaki surprizler

Biz insanoglu, alisik olmadigimiz seylerden oldum olasi uzak durmaya, onlardan korkmaya programlanmisizdir sanki. surprizler cogu zaman hosumuza gitse de, onlarin sayisinin azligi nispetinde, kontrollu-planlanmis hayat yasadigimizdan oturu mutlu oldugumuzu dusunuruz. bize yapilacak bir surprizin hayatimiza yeni acilimlar getireceginden cok, onlarin eskiye olan asinaligimizi ve planlarimizi yok ettigini dusundugumuzden oturu, belki de hoslanmayiz pek cogumuz onlardan.

Surpriz -ya da surpriz ikisi de dogru-hakkinda boylesi bir girizgahtan sonra, aslinda az once soylediklerime olan/olmasi gerektigini dusundugum inancima ragmen; ben de surprizlerden pek hoslanmadigimi gectigimiz hafta icinde, cok aci bir sekilde anlamis bulunmaktayim.

Soyle ki; hazirligini yaptigim bir surprizin, karsimdaki tarafindan cok daha buyuk ve benimkisiyle taban tabana zit denilebilecek mahiyette bir surprizle bozulmasi gercekten beni birkac gunluk akil dumuruna ugratmis, bu bir kac gun boyunca-belki simdi de, belki ileride de- ne yaptigimdan emin olmadan "gunes"i ve "ay"i seyretmisimdir. Dilemisimdir ki, kendi surprizim hakkindaki zaman planlamasini iyi yapmis olaydim, isi bu raddeye getirmeyeydim.

İnancim su ki; hayat dinamik bir yapidir, zaman carkini da geriye donduremeyecegimize gore, bu surprizlerle yasamayi ogrenmek, mumkunse surprizlerin olusturdugu sorunlari meydandan kaldirmaya calismak lazim. Ancak bu sekilde, birlikte sorunlarin ustesinden gelmeye gayret ederek mesafe kat’edilebilir.